کتاب های شعر

                   خلوتم را دوست دارم                                         با من قدم بزن

             این شعر مال من نیست                                         دلگوشه ها- هاوا

کتاب های تخصصی

   جستاری در دوگانه ی روح- جسم/ ذهن- جسم

                      انسان فیلسوف                                 نگاهی اجمالی بر تاریخ ادیان و مذاهب   

             فرهنگ و سرنوشت تمدن ها                                   حج فرهنگ ابراهیم

                     مجموعه مقالات                                  معارج- تئوری تطبیق مواقف 

                                                                             حیات ابراهیم با مناسک حج

            علوم کشاورزی و منابع طبیعی                       علوم کشاورزی و منابع طبیعی   

              در متون اسلامی- شیلات                         در متون اسلامی- زیست شناسی

"جستاری در دوگانه روح- جسم/ ذهن- جسم"، عنوان کتابی است که نویسندگان آن تلاش دارند دیدگاه ها و آراء صاحب نظران این دو باور را به اجمال بازگویی و بازگشایی نماید. این کتاب، در حقیقت بازنگاهی به اندیشه های بنیادی خداباوران و خداناباوران است که از دیرباز افکار بسیاری از اندیشمندان را به خود معطوف کرده است.

شما می توانید این کتاب را اینجا دانلود کنید.

"انسان فیلسوف"، عنوان کتابی است که در آن برخی موضوعات کلی و کاربردی، که بخش مهمی از مسائل زندگی و دغدغه های انسان را در برمیگیرند، مورد بررسی قرار گرفته شده است. نویسنده کتاب سعی داشته است با ورود به آراء و نظرات فیلسوفان، هر یک از مطالب را مورد بررسی قرار دهد.

شما می توانید این کتاب را اینجا دانلود کنید.

"نگاهی اجمالی بر تاریخ ادیان و مذاهب"، عنوان کتابی است از نویسنده که سیر تحول باورها و اعتقادات معنوی، مذهبی و دینی بشر را در طول تاریخ مورد مطالعه قرار داده است.

شما می توانید این کتاب را اینجا دانلود کنید.

"خلوتم را دوست دارم"، عنوان کتاب جدیدی است از نویسنده که در قالب نه قطعه شعر نو و یک غزل آماده شده است. صفحات این کتاب با خوشنویسی کم نظیر استاد پرویز جلالی زینت یافته است. "خلوتم را دوست دارم" در پاییز سال 1394 به چاپ رسیده و اکنون به شما دوستداران شعر تقدیم می شود.

شما می توانید این کتاب را اینجا دانلود کنید.

شعر من می­ماند

      روزگاری پس از این

               گر چه باشم یا نه

                      کسی از دفتر من

                             شعر را می­خواند

           ولی آنجا آیا

                      او از این خاطره­ ها

                                               از هاوا

                                                    چیزی ام می­داند؟!

من نبودم

               تو

                   به تصویر بکش            

                           سطر سطر غزل "بانو" را

                                     تا که خیسش بکند

                                               آن چه ما غرق شدیم از دستش

.

همه­ی هستی­ من

            لای این دفتر ماند

                    چه کسی شعر مرا

                        بی صدای ضربان دل من

                                     پیش چشمان پر ازخاطره ات           

                                                                   خواهد خواند؟

شعرهایم

      همه نقاشی چشمان تو بود

                               من که نقاش نبودم

                                     هر چه خواندی تو در این نقاشی

                                                                      همه­ اش کار تو بود

شعر من پیکر من بود

         چه بدخط و چه زشت

تو که ایمان داری

         پس به خورشید بگو

                         بر دل ماه­نشین

                                      هر چه تابید 

                                                    نوشت

دیر وقت است و

                       تن شعر شبم خواب­آلود

 ترکه­ای نور

                تنش می­مالم

                                    تا که لبریز شود

                                                          هر چه از عشق تو بود

من که دورم از تو

                    دوریم را مپسند

        همه شب بارانی

                          گریه ام را تو مخند

                همچو سیلی شده ام

                            سدی از بوسه بزن

                                          راه این بغض نفس گیر گلو را

                                                                             تو ببند

تو بیادم هستی؟

         تو بیادم باشی 

                 من برایم کافیست

                         من امیدم همه اش یاد تو بود

ولی ای وای دریغ

       من دگر نیستم آنجا

              که صدایت بزنم

                     بوته شعری به بهانه

                            ز زمین سر قلبم بکنم

                                                 با کمی بغض

                                                            به تو هدیه دهم

گر چه من نیستم 

                         اما

                              شعر من پیش تو ماند

                                                         شعرهایم

                                                                      همه ایمان من است

عشق من می­ماند

                 شعر من می­ماند

روزگاری پس از این

                  گر چه باشم یا نه

                                   کسی از دفتر من

                                                     شعر را می­خواند

          ولی آنجا آیا

                      او از این خاطره­ها

                                           از هاوا

                                                   چیزی ام می­داند؟!

چه بی ملاحظه رفتی بمان بمان کبوتر جان                 

                                              تو رفتی و دل من هم بدان بدان کبوتر جان

نمی رسد به تو فریادم که گویمت ز دل تنگم               

                                              برای من فقط یکبار بخوان بخوان کبوتر جان

اگر تمامی عالم مرا به سجده نشینند                    

                                            دو دست سوی تو دارم به جانمان کبوتر جان

کنون که شهره شهرم به عشقبازی پروازت              

                                           ببین که می رود آوازم جهان جهان کبوتر جان

در این کویر پر بیداد که می پری تو به تنهایی            

                                            پری بزن به خلوت من در این زمان کبوتر جان

تمام دفتر اشعارم پر است از پر پروازت              

                                     ببین که می پرد این اشعار دهان دهان کبوتر جان

زکوچه های غزل هایم چه بی بهانه سفر کردی    

                                       چه می شود سری بزنی به سویمان کبوتر جان

مسافری دل من اما گواه می دهدم بی شک               

                                               که باز خواهی گشت تو پر ن کبوتر جان

موذنی خبر دادم به پاش دانه به مسجد دل                      

                                                    کبوتر تو می آید در این اذان کبوتر جان

به انتظار نشستم تو را در آغوش بگیرم                      

                                               تا بمیریم و زنده شویم همزمان کبوتر جان

شعر: علیرضا شیخی

مسئله روح و ذهن همواره از سوی خداباوران و خداناباوران به چالش کشیده شده است. معتقدان به وجود روح و به تبع آن اعتقاد به خداوند یکتا (توحید)، آمدن رسولان و پیامبران الهی و راهنمایی بشر و ابشار و تنذیر (نبوت) و بازگشت به سوی او و پاسخ گویی اعمال (معاد) و دستوراتی که از این رهگذر، خداوند توسط پیامبران به وسیله وحی ابلاغ کرده است. 

از دیگر سو، خداناباوران قرار دارند. آنان که معتقدند روح ساخته اندیشه بشر و محصول ضعف او در حل و هضم و فهم مسائل و رخدادهای طبیعی است، آنان ساختار وجودی انسان را فاقد روح می دانند و معتقدند هر چه هست همین طبیعت است و در طبیعت و بیرون از آن و در بیرون از انسان، چیزی وجود ندارد. جمع بین روح و جسم محال است و آن چه هست تنها ذهن و آدمی است و بس.

بی گمان مطالعه تاریخ دینی بشر در دوره های ماقبل تاریخ- از بیست و پنج تا صد هزار سال قبل- و مابعد تاریخ و سیر فراز و فرود آن، با الهام از سنگ نگاره ها تا زمان پیدایش خط و نگارش، پیدایش باورها، توهمات، خرافات و حرکت اندیشه به وادی اوهام، سحر و جادو، غیب و جهش و ترقی به سوی خلق خدایان، پرستش، بت پرستی، قربانی انسان، باور به روح و نیروهای غیبی، فضایی معقول تر و یک پارچه تر و نیز کامل تر برای درک هر چه بهتر از ماهیت و چیستی دین به دست می دهد و از زنجیره و پیوند ژنتیکی ادیان با یکدیگر به روشنی پرده بر می دارد. 

خلوتم را دوست دارم برای سلوک فلسفی پردغدغه و پرچالشی که مجال می دهدم تا در آغوش بگیرم تازه­های اندیشه­ای را که نمی شناختم یا باور نداشتم یا از آن گریزان و یا به آن کافر بودم. چه ویرانگر، تبر بر ریشه ی کهنه  باورهای حبابی می­زند این همنشینی با عقل، دوست دارم اش با همه ی ویرانگری اش. دشوار، جانکاه و شیرین است لحظه ای که دریابی، بخش گسترده ای ازباور و ایمان تو، توهمی بیش نبوده است.

خلوتم را دوست دارم. برای لحظاتی که یاد من می آورد از باغ های سیب و بهار نارنج، از ثانیه های سکوت و حضور، از قهوه تلخ در مسیر نسیم دریا، از خلوت خانه­ی رنگ شده با بی قراری و شور، از بوی نم خاک باران خورده، از گل زرد کوچک کنار جوی آب خیابان شلوغ، از ماهی، آب، تنگ، از جاده های پیچ در پیچ سبز. از کلبه ی سرد پر شده از بوی کنده­ی درخت جنگلی، نمور، از درختان سپیدار، نان و شراب، از راز، جاذبه ی شب، از پیغام و وعده های پر از شوق و اضطراب، از پشت پنجره­ ی سلام و احوالپرسی کوچه… آن سوی نرده. از لبخندها و تبسم های بدون کلام، از گفت و گوی بی معطلی چشم ها، از انتظار پیامی عبور کرده از باران. خیس خیس. ازجرعه­ای نوشیدنی سرد در بلور وصلی گرم با نگاهی دوخته در چشم اتفاق، با مزه­ای از طعم انگیزه و امید. بخشی از زندگی قدم زدن در همین پیاده­رو­های خالی و خاکی کوچه باغ دل است.